'Geen dag hetzelfde'

Haa lieve mensen,

Eerst even een schetsend beeld van hoe het er bij ons momenteel uitziet. Vandaag is het zondag en dat betekend dat het een heerlijke vrije dag is. Op de zondag genieten we altijd van het niets doen. We zijn vanmorgen naar de kerk geweest, bij thuiskomst ´koffie´ gedronken met zondags gebak.. We hebben een bakkerij gevonden vlakbij, die super gebak heeft. In Holland hebben we zondags ook altijd gebak, die gewoonte is geen straf, dus dat blijven we volhouden. Ook hebben we vanmorgen allebei weer een brief opengemaakt, die we wekelijks mogen lezen. Marry van haar familie, Bette van haar vriendinnen. We zetten straks heerlijk stoofvlees op, want op zondag hebben we daar de tijd voor, om vanavond met frisse moed weer naar de kerk te gaan.

Oké, dat was even het schetsende beeld van de situatie van vandaag. We willen nu ‘even’ een update doen, over hoe het de afgelopen weken was. Laten we beginnen met onze uitstapjes. We zijn naar Cape Point en Cape of Good Hope geweest op een zaterdag, dit was erg mooi. Het was toen mooi weer, wat voor een nog mooier effect zorgde met foto’s maken. Strak blauwe oceaan, mooie bergen in de verte, klippen etc. Een andere zaterdag zijn we naar Kirstenbosch geweest, de botanische tuinen van Kaapstad. Dit was ook erg mooi, maar het was droog, waardoor veel dingen verdord en droog waren. Voor de andere zaterdagen hadden we ook allerlei plannen, maar die verliepen wat anders…

Voor het ene weekend werd ons gevraagd om mee te gaan met een evangelisatiekamp. Dit was voor kinderen van 12 tot 16 jaar uit de townships/krottenwijken. Het kamp was in Kleinmond, waar we deelnamen als begeleider aan het kamp, samen met andere begeleiders. Marry en ik hadden beide een eigen spanleider groepje wat bestond uit 8 kinderen. Met deze kinderen hebben we gepraat over lessen die ze kregen uit de Bijbel. Daarbij hebben we activiteiten met ze gedaan en veel gezongen. Het was verrijkend om dit mee te mogen maken, zo tussen onze stage door.

Het andere weekend, wat vorige week was, ging ook heel anders dan verwacht en gepland. Afgelopen week hadden we vakantie. We waren op weg om boodschappen te gaan doen. Toen we op de terugweg de vraag kregen of we drie meisjes bij ons in huis wilden nemen, voor een week. Het ging om drie meisjes die wonen in een kindertehuis hier 10 uur reizen vandaan. Ze zouden in Strand op vakantie komen, samen met 2 andere meisjes en 5 jongens uit het kindertehuis. Deze kinderen zouden slapen bij verschillende mensen in onze gemeente. Nu was er voor 3 meisjes onverwachts niet voldoende plek. Dus werd aan ons de vraag gesteld. We hebben gelijk ja gezegd. Zo hadden we dezelfde avond, vorige week zaterdag, drie meisjes bij ons in huis. Twee meisjes van 12 jaar en één van 15 jaar. Overdag hadden de kinderen hun eigen programma. Soms gingen we mee, soms niet. Het waren trouwens blanke kinderen. Dit confronteerde ons nog meer en maakte ons er haast nog meer van bewust hoe dankbaar wij mogen zijn, om hoe wij leven. Gisterochtend hebben we afscheid van de meisjes en de andere kinderen genomen. Tja, daar zullen we het maar niet te lang over hebben. Want afscheid nemen van die kids, waar je een band mee hebt opgebouwd, is niet bepaald het fijnst om te doen. De afgelopen week was een week met een gouden randje, die we niet gemist zouden willen hebben. de kids hebben genoten, maar wij even zo.

Zo zitten we nu weer ‘alleen’ in ons huis/appartement. Morgen zijn we nog lekker even een dagje vrij. Dinsdag hopen we weer te beginnen met stage. Dan gaat alles zo weer zijn gangetje. Maar echt, geen dag hier is hetzelfde. Je kunt hele plannen hebben voor een dag, of voor een week. Er gebeurd iets en het is zo weer anders. Dat zorgt voor een leuk en wisselend effect.

We genieten trouwens ook met de mensen hier. Zo zijn we naar de Hollandse meiden geweest in het Goeie Hoop huis, leuk dat zij hier ook zitten. Verder zijn we met Retha en Jessica naar het wafelhuis geweest, was nog traktatie voor Bette’s verjaardag. Want ja, dat zouden we bijna vergeten, Bette’s verjaardag hebben we hier ook nog gevierd. Ja, die verjaardag gaan we niet meer vergeten. ’s Morgens had Marry ontbijt voor twee klaargemaakt, ze had geregeld dat Bette een uurtje later kon beginnen. Tijdens het ontbijt lag er van alles bij Bette haar bord, zo ook het boek wat Marry helemaal had meegesleept vanuit Holland in haar koffer. Het is een boek waarin alle familie en vrienden een persoonlijk a4’tje voor Bette hadden gemaakt, speciaal voor haar verjaardag. Dat was echt een heerlijk, verrassend moment. Op stage was het gezellig en ’s middags met de evangelisatie kids ook. Toen we thuis kwamen hebben we onze eerste duik genomen in de Atlantische Oceaan, lekker momentje was dat. ’s Avonds zijn we wezen uiteten en hebben we de verjaardag afgesloten met gebak thuis.

Jullie zijn weer helemaal op de hoogte van ons leventje hier. Vergeet niet dat we enorm genieten en dat we voorlopig nog niet terug naar Holland willen. We zitten bijna op de helft, dan is het alweer aftellen, waar we nog maar niet aan denken. Want dat klinkt een beetje vreemd in onze oren; aftellen…

Trouwens, dat wilden we nog zeggen; voordat we het vergeten. Jullie denken natuurlijk allemaal dat het weer hier heerlijk is. Maar dat is helaas niet zo. Gisteravond vielen we in slaap met regen en vanmorgen werden we wakker met regen. We zitten nu met dikke sokken en vest op de bank. Je merkt dat het frisser aan het worden is en we richting de koudere seizoenen van het jaar gaan. Maarja, dat hoort er ook bij. Ondanks het weer blijven we genieten! 

We hopen dat jullie allemaal fijne paasdagen gehad hebben en we wensen jullie allemaal veel nieuwe energie voor de komende week en tijd!

’n Drukkie van hier!